Fame

Boxenavond bij Fame. Al ruim een uur voor de speciale openingstijd van 20.00 uur wacht men in de regen, om precies op tijd toe te happen. Dat wachten blijkt geen overbodige luxe: sommige boxen zijn al binnen 10 minuten uitverkocht, zoals The Definitive Otis Redding, die ook ik op mijn lijstje heb staan. Helaas blijk ik net te laat voor Otis en Simon & Garfunkel. Wel pak ik 7-delige boxset van Roy Orbison uit het rek met enkele normaliter peperdure Bear Family-boxen. Zeker twee jaloerse mannen blijven me de rest van de avond achtervolgen, maar voor 55 euro haal ik zo’n prachtexemplaar niet uit mijn boodschapjemandje. Even getwijfeld over een soortgelijke box met Chet Atkins, maar na een paar minuten verdwijnt de box al in een ander mandje. Ik houd het ver netjes: een grote box met alles Split Enz, twee redelijk bescheiden boxen van Sam Cooke en Miles Davis (The Jack Johnson Sessions), een vrij nieuwe box met New Orleans-muziek en natuurlijk alle albums die Johnny Cash voor Sun uitbracht in een kartonnen omhulsel. Ik kan me herinneren dat ik wel eens met meer de deur ben uitgelopen, maar ik ben nu eenmaal iets selectiever geworden.