Platenzaak

Donderdagavond is een heel rare avond, die begint met een grieperige zanger van de band Beirut en eindigt om half vier ’s ochtends, in het enige café dat nog op die onchristelijke tijd open is. Tussendoor, in poptempel Paradiso, zie ik nog een extreem kort, maar betoverend optreden van onwaarschijnlijke gitaarvirtuoos Will Johnson en raak ik in vervoering van de stem van mijn vriend Tony Dekker van de Canadese Great Lake Swimmers. Veel later, in het rokerigste café van Rotterdam, waar de nuttelozen van de nacht zich verzamelen, kom ik iemand tegen die in mijn favoriete (en de plaatselijke) platenzaak werkt. Hij maakt een grapje, dat het slecht gaat met de zaken. Ik ben namelijk al ontiegelijk lang niet meer in zijn platenwinkel geweest en bestel bijna alleen nog maar mijn cd’s via Internet, veel goedkoper en veel handiger. Maar die platenwinkel is me toch wel heel erg dierbaar. Ik moet meteen denken aan de eerste cd die ik daar jaren geleden kocht: Document van R.E.M.. Bovendien heb ik er levensbelangrijke aankopen gedaan, zoals The Complete Hank Williams en die ene uitputtende box van The Velvet Underground, en dat allemaal van mijn zuurverdiende zakgeld. Misschien dat ik dit weekeinde nog even een vertrouwd rondje maakt langs de platenzaken van Rotterdam en zomaar wat cd’s koop, al is het alleen maar uit een zeker gevoel van pure nostalgie. Of is het wellicht een schuldgevoel? Het is toch wel heel erg als de verkopers van de platenzaak je gaan missen.