Internetkoopjes

Wat is er nou leuker dan het Internet afstruinen, op zoek naar (goedkope) cd’s die je nog niet hebt? De lage dollarkoers en sites zoals NLstore en (de Amerikaanse) CD WOW!, die geen verzenkosten rekenen, helpen een handje. Ik speur toch het liefst naar boxsets met oude muziek en heruitgaven van vergeten singer-songwriters, zoals J.D. Souther. Gisteren was ik toevallig in een aantal Belgische platenzaken en merkte ik dat eigenlijk alleen nog maar via Internet vind wat ik zoek en wil hebben. Op Platenbeurzen heb ik ook niets meer te zoeken. Een overzicht wat ik de laatste tijd zoal bestelde, staat hieronder.

Border Town: The Very Best of J.D. Souther (2007)
Hoewel J.D. Souther misschien wel de belangrijkste singer-songwriter uit het Californië van de jaren zeventig is en hij songs voor The Eagles deponeert, zijn de soloalbums van J.D. Souther zelden een succes geweest. De nieuwe verzamelaar geeft een mooi overzicht van deze getalenteerde, maar verder vrijwel onzichtbare liedjesman.

Fonotone Records: 1956-1969 (2005)
Vijf cd’s stampvol met obscure bluegrass van het gelijknamige platenlabel uit de kelder in Frederick (Maryland). De verpakking alleen is de moeite waard: een soort van sigarendoosje, waarin ook nog eens een flessenopener, boekje en wat ansichtkaarten zitten. Van de muziek is lang niet alles even interessant en sommige tracks zijn inwisselbaar, maar zeker de 40 euro waard die ik voor dit doosje neerlegde.

Goodbye, Babylon (2003)
Deze box had ik al veel te lang op mijn verlanglijstje staan. Dat de box van Dust to Digital zo duur is, kan ik wel begrijpen; de cd’s zitten in een uitschuifbare houten doos. De laatste cd bevat louter preken van godvrezende dominees uit het oude Amerika. De andere vijf cd’s bevatten voornamelijk gospelmuziek. Af en toe komt er ook wat spirituele en krakende countrymuziek van bijvoorbeeld de Louvin Brothers of Hank Williams langs. Maar het gaat natuurlijk natuurlijk vooral om die bezeten negerkoortjes uit vergeten tijden. Ik kan me haast niet voorstellen dat ik bijna vijf jaar zonder deze box heb geleefd!

Pride (2007)
Soms bestel ik nog wel eens wat nieuwe muziek en vaak zijn dat van die baardige en Will Oldham-achtige sombermannen, zoals Matthew Houck, alias Phosphorescent. Alleen al de hoes lijkt wel erg op het debuut van Palace Brothers. Maar daarentegen zijn de trage arrangementen van Phosphorescent wel rijker gevuld.