Simon Finn

Ik heb een zwak voor vergeten, schijndode singer-songwriters. Neem nou Simon Finn, die ergens eind jaren zestig of begin jaren zeventig de klassieke elpee Pass the Distance voor het label van Mushroom opnam en onlangs doodleuk weer eens opdook met een nieuwe cd. Nou ja, zijn nieuwe en waarschijnlijk derde cd Accidental Life is alweer een paar maanden uit, maar was geruime tijd alleen via slinkse wegen te bemachtigen. Niemand weet ook precies hoeveel platen hij heeft uitgebracht. De nieuwe cd maakt ergens ook wel duidelijk dat Pass the Distance zijn absolute mijlpaal is. Belangrijkste nummer op dit griezelige plaatje is toch wel ‘Jerusalem’ dat als een liefelijke folksong begint en eindigt in passioneel geschreeuw. Simon Finn lijkt telkens in conflict met God en de Duivel. In het mystieke 'Where's Your Master Gone' probeert hij zelfs Satan te bekeren: "I saw a devil rise up out of the water and he looked so gentle and he cried." De songs van Simon Finn zijn als het ware kleine nachtmerries en gaan verder waar Leonard Cohen op zijn voortreffelijke Songs from a Room stopt. Pass the Distance is bovendien het bewijs dat free folk (of is het freak folk?) toch vooral geen nieuw verschijnsel is.