Joan Baez

Vrouwen. Ik heb er wel iets mee. Zolang ze maar lekker treurig klinken. Neem nou Joni Mitchell. Blue is de perfecte liefdesverdrietplaat. Fascinerend is ook dat ze haar persoonlijke leed in het decor van de oorlog in Vietnam weet te plaatsen. In die roerige tijd zijn veel mooie cd’s verschenen. Hoewel ze totaal niet mijn type is en ik niet zonodig alles van haar moet hebben, houd ik ook erg van Joan Baez. Haar eerste plaat Diamonds & Rust verscheen een paar jaar later en telt voornamelijk opvallende covers, zoals ‘Fountain of Sorrow’ van Jackson Browne, de echtscheidingballade ‘Simple Twist of Fate’ van haar vriendje Bob Dylan en ‘Hello in There’ van de onvolprezen countryzanger John Prine. Diamonds & Rust is enerzijds een opmerkelijk conservatieve folkplaat. Maar de (jazz)muzikanten die op deze plaat meespelen en de onwaarschijnlijk mooie zangstem van Joan maken het verschil. Diamonds & Rust is wat je noemt een tijdloze plaat.