Toch een heel rare gedachte: dat je zondag ineens wakker wordt aan de andere kant van de Atlantische Oceaan, de zon op ziet komen en iedereen Engels praat met een Amerikaans accent. Nog vreemder: dat je kan verlangen naar die rijen ranzige Donuts die altijd uitgestald liggen in de lobby van een vervallen motel. Of naar die asociaal grote wagens van het merk Dodge, waarin veelal gezellige Amerikaanse families over gigantische interstates rijden.
De omweg die we nemen van Houston naar de Texaanse hoofstad Austin, om daar het uitputtende en vijfdaagse
SXSW-festival te bezoeken, brengt ons hopelijk langs
ufoparadijs Roswell in New Mexico en Archer in Texas, bekend van de voortreffelijke film
The Last Picture Show. Ook het stadje Abilene staat hoog op het verlanglijstje, natuurlijk vanwege het gelijknamige countrynummer: "
Abilene, Abilene / Prettiest town I ever seen / Folks down there don't treat you mean / In Abilene, my Abilene." Reisgenoot Jelle S. (geen familie van Bruno S.) houdt ook
een weblog bij.
"I've gone to look for America," om met Paul Simon te spreken. Vanaf nu is dit muziekweblog even een reisdagboek.
Labels: Reisweblog